Ostkäslausch
Düütsch
Egennaam
- (Substantiv)
- Ostkäslausch (neutrum)
Bedüden
Ostkäslausch is e Deel vom Nedderpreußische, wat tom Nadadietsche jehäärt. Et wurd oder watt em Ermland in Astpreiße jeschabbert. (http://www.tausendschoen-verlag.de/PDF/Memelland.pdf, Walther Ziesemer: Die ostpreußischen Mundarten Ferdinand Hirt, Breslau, 1924, S. 137)) Westsamländisch wurd oder watt im Rößel jeschabbert un heft oder hebbd e Jrenz mit dem Breslausche, Natangsche un dem Schriftdietsche. (http://www.tausendschoen-verlag.de/PDF/Memelland.pdf, Walther Ziesemer: Die ostpreußischen Mundarten Ferdinand Hirt, Breslau, 1924, S. 137) Dor jift dat e Gutturaliseerung von nd un nt na e un i, oowa bim Präteritum von de sterke Verben nich. (Walther Ziesemer: Die ostpreußischen Mundarten Ferdinand Hirt, Breslau, 1924, S. 130) Et Ostkäslausche heft ook Diphtongerung von lange e un lange o nah ei un ou. (Walther Ziesemer: Die ostpreußischen Mundarten Ferdinand Hirt, Breslau, 1924, S. 130) Dor is et o aft io oder iu jewoare. (Walther Ziesemer: Die ostpreußischen Mundarten Ferdinand Hirt, Breslau, 1924, S. 131) Et Ostkäslausche heft huchpraißische Inflüssä. (Walther Ziesemer: Die ostpreußischen Mundarten Ferdinand Hirt, Breslau, 1924, S. 131) De Jrenze vom Ostkäslausche send de olle Jrenze vom Ermland tom Ordensjebeet. (Walther Ziesemer: Die ostpreußischen Mundarten Ferdinand Hirt, Breslau, 1924, S. 131)