Zum Inhalt springen

ännern (Konjugatschoon)

Vun Wiktionary

Oostnordseeplattdüütsch

ännern (Konjugatschoon)
trüch na: ännern


Bügen

Infinitiv ännern
Antall Eentall Mehrtall
Person 1. 2. 3. 1. 2. 3.
Tiet ik du he / se
dat
wi ji se
eenfache Tieden Nutiet änner ännerst ännert ännert ännert ännert
verleden Tiet änner ännerst änner ännern ännern ännern
tosamen-
sett
Tieden
Perfekt heff ännert hest ännert hett ännert hebbt ännert hebbt ännert hebbt ännert
Plusquam-
perfekt
harr ännert harrst ännert harr ännert harrn ännert harrn ännert harrn ännert
tokamen Tiet warr ännern warrst ännern warrt ännern warrt ännern warrt ännern warrt ännern
Imperativ - änner - - ännert -
Partizip Nutiet ännern
Partizip
verleden Tiet
ännert