afdingen

Oldenborgsch, Oostnordseeplattdüütsch

Verb

afdingen

Konjugatschoon vun Infinitiv
		Eentall			Mehrtall
Person		1.	2.	3.	1.	2.	3.
Tiet		ik	du	he / se dat	wi	ji	se
eenfache Tieden	Nutiet	ding af	dingst af	dingt	dingt	dingt	dingt
	verleden Tiet	dung/dünk af	dungst/düngst af	dung/düng af	dungen/düngen af	dungen/düngen af	dungen/düngen af
tosamen- sett Tieden	Perfekt	heff afdungen	hest afdungen	hett afdungen	hebbt afdungen	hebbt afdungen	hebbt afdungen
	Plusquam- perfekt	harr afdungen	harrst afdungen	harr afdungen	harrn afdungen	harrn afdungen	harrn afdungen
	tokamen Tiet	will/schall/warr afdingen	wullt/schasst/warrst afdingen	will/schall/warrt afdingen	wüllt/schüllt/warrt afdingen	wüllt/schüllt/warrt afdingen	wüllt/schüllt/warrt afdingen
Imperativ		-	ding af	-	-	dingt af	-
Partizip Nutiet		afdingen
Partizip verleden Tiet		afdungen
Kiek ok bi: Bügen vun Verben

Etymologie

af- un dingen

Översetten

Översetten

Düütsch: [1] abdingen (de)

? Referenzen un wiederföhren Informatschonen

SASS. Plattdeutsches Grammatik. (Taschenbuch) Heinrich Thies (Autor). Edition Fehrs-Gilde, 2. verbesserte Auflage 2011. (ISBN 978-3-529-03200-4) Wachholtz Verlag Neumünster.