kleven

Vun Wiktionary


Oldenborgsch, Oostfreesch, Oostnordseeplattdüütsch

Verb

kleven

Varianten

Bügen

Infinitiv kleven
Antall Eentall Mehrtall
Person 1. 2. 3. 1. 2. 3.
Tiet ik du he / se
dat
wi ji se
eenfache Tieden Nutiet kleev kleevst kleevt kleevt kleevt kleevt
verleden Tiet kleev kleevst kleev kleven kleven kleven
tosamen-
sett
Tieden
Perfekt heff kleevt hest kleevt hett kleevt hebbt kleevt hebbt kleevt hebbt kleevt
Plusquam-
perfekt
harr kleevt harrst kleevt harr kleevt harrn kleevt harrn kleevt harrn kleevt
tokamen Tiet warr kleven warrst kleven warrt kleven warrt kleven warrt kleven warrt kleven
Imperativ - kleev - - kleevt -
Partizip Nutiet kleven
Partizip
verleden Tiet
kleevt

Översetten