ben

Däänsch

Substantiv

ben (neutrum)

ben

Deklinatschoon vun ben

	Eentall		Mehrtall
neutrum	unbestimmt	bestimmt	unbestimmt	bestimmt
Nominativ	ben	benet	ben	benene
Genitiv	bens	benets	bens	benenes

Etymologie

Vun Ooldnoorsch bein, vun Proto-Germaansch *bainą

Översetten

Översetten [ännern]

Kurdsch: ling (ku) Neddersaksch: Mönsterlannsch: Been Oldenborgsch: Been Oostfreesch: Been (nds) Oostnordseeplattdüütsch: Been Vest Recklinghusen: Been Däänsch: ben (da) Düütsch: Bein (de) Ooldhoogdüütsch: bein (goh) Engelsch: leg (en)

Franzöösch: jambe (fr) Freesch: Noordfreesch (Föhr): bian Nedderlandsch: been (nl) Ooldnoorsch: bein (non) Portugeesch: perna (pt) Spaansch: pierna (es)