bil

Däänsch

Substantiv

bil (utrum)

Deklinatschoon vun bil

	Eentall		Mehrtall
utrum	unbestimmt	bestimmt	unbestimmt	bestimmt
Nominativ	bil	bilen	biler	bilerne
Genitiv	bils	bilens	bilers	bilernes

Bedüden

• Fohrtüüg mit veer Rööd, dat sik ut egen Kraft bewegen kann un för de Transport vun Minschen, max. 5 Personen, dent

Synonymen

• automobil

Etymologie

Sied 1912, Afkörten för automobil

Översetten

Fohrtüüg, datt sik ut egen Kraft bewegen kann [ännern]

Neddersaksch: Achterhooks: auto, automebiel, wagen Mönsterlannsch: Audo, Bensienkuske, Bensienwagen; Kaor (meschant) Oldenborgsch: Auto, Wagen Oostfreesch: Auto (nds), Wagen (nds) Oostnordseeplattdüütsch: Auto, Wagen Ravensbiarg-Lippe: Auto Sallaans: auto, automebiel, wagen Twaents: auto, automebiel, wagen Veluws: auto, automebiel, wagen Westmönsterlannsch: Auto Däänsch: bil (da), automobil (da) Düütsch: Auto (de), Automobil (de), Wagen (de), PKW (de) Engelsch: car (en)

Franzöösch: voiture (fr) f, auto (fr) f, automobile (fr) m, char (fr) m (Kanada) Freesch: Westfreesch: auto (fy) Ieslandsch: bíll (is) m, bifreið (is) f Nedderlandsch: auto (nl), automobiel (nl), wagen (nl) Portugeesch: carro (pt) m, viatura (pt) f, automóvel (pt) m Spaansch: auto (es), automóvil (es), coche (es) (Spanien), carro (es) (Kolumbien, Mexiko, Venezuela, Vereenigte Staten), máquina (es) (Kuba)