dværg

Däänsch

Substantiv

dværg (utrum)

Deklinatschoon

Deklinatschoon vun dværg

	Eentall		Mehrtall
utrum	unbestimmt	bestimmt	unbestimmt	bestimmt
Nominativ	dværg	dværgen	dværge	dværgene
Genitiv	dværgs	dværgens	dværges	dværgenes

Bedüden

1. (Mythologie): Een Wiäsen uut olle Vötälsels.

Etymologie

Van Ooldnoorsch dvergr, van Proto-Germaansch *dwergaz. Vöwant met Düütsch Zwerg, Engelsch dwarf, Nedderdüütsch Dwarg, Nedderlandsch dwerg.

Översetten

Mythologie [ännern]

Neddersaksch: Mönsterlannsch: Dwarg Oostnordseeplattdüütsch: Dwarg Vest Recklinghusen: Hork, Unnerköttigen Ooldsass'sch: dwerg Däänsch: dværg (da) Düütsch: Zwerg (de) Engelsch: dwarf (en)

Kurdsch: cûce (ku) Franzöösch: nain (fr) Nedderlandsch: dwerg (nl) Portugeesch: anão (pt) Spaansch: enano (es)

? Referenzen un wiederföhren Informatschonen

• http://ordnet.dk/ddo/ordbog?query=dv%C3%A6rg&tab=for