barn

Däänsch

Substantiv

barn (neutrum)

Deklinatschoon

Deklinatschoon vun barn

	Eentall		Mehrtall
neutrum	unbestimmt	bestimmt	unbestimmt	bestimmt
Nominativ	barn	barnet	børn	børnene
Genitiv	barns	barnets	børns	børnenes

Översetten

lütt, noh nicht opwussen Minsch [ännern]

Neddersaksch: Oldenborgsch: Kind Oostfreesch: Kind (nds) Oostnordseeplattdüütsch: Kind Plautdietsch: Kjind (nds), Tjind (nds), Kjint (nds), Tjint (nds) Ravensbiarg-Lippe: Kind Vest Recklinghusen: Kind, Blage, Dotz, Ösken (minächtig), Stropp Afrikaansch: kind (af) Albaansch: fëmijë (sq) n Araabsch: طفل (ar) m (ṭifl), طفلة (ar) f (ṭífla), ولد (ar) m (walad), (son) ابن (ar) m (ibn), (daughter) ابنة (ar) f (íbna) Araabsch (Ägypten): طفل (arz) m (ṭefl), عيل (arz) m (ʿayel) Angelsass'sch: ċild (ang) Däänsch: barn (da) n

Düütsch: Kind (de) Engelsch: child (en) Franzöösch: enfant (fr) Freesch: Noordfreesch (Amrum): biaren Noordfreesch (Föhr): kint; letj (Kindken, Kleenkind, Buorstkond) Noordfreesch (Helgoland): kin Noordfreesch (Sylt): Jungen Noordfreesch: (Bökingharde) bjarn (frr), (Wiedingharde) börn (frr) Saterfreesch: Bäiden (stq) Westfreesch: bern (fy) Nedderlandsch: kind (nl) n Spaansch: niño (es) m, niña (es) f, infante (es) m