chien

Franzöösch

Substantiv

chien (masculinum)

Mehrtall: [[chiens]]

Bedüden

1. (Zoologie): en Subspezies vun de Wulf (Ünneroort: Canis lupus familiaris; Familie: Canidae)
2. Beteken för en He vun de Species

Översetten

Canis lupus familiaris [ännern]

Neddersaksch: Achterhooks: hond Drèents: hond Grunnegs: dog, hond, hound Mark-Baukum: Rüer Mönsterlannsch: Rüen, Köter (minnachtig) Oldenborgsch: Hund Oldmärksch: Hund Oostfreesch: Hund (frs) Oostnordseeplattdüütsch: Hund Plautdietsch: Hund (pdt) Sallaans: hond Stellingwarfs: hond Twaents: hoond Urkers: oend Veluws: hond, hoend (Putten, Niekark, Barreveld), hongd (Bunsjoten), ond (Attem) Vest Recklinghusen: Rüen, Rüe, Rür (Kerkhellen) Westmönsterlannsch: Hund Ooldsass'sch: hund Däänsch: hund (da) Düütsch: Hund (de)

Kurdsch: kûçik (ku) Engelsch: dog (en) Esperanto: hundo (eo) Finnsch: koira (fi) Franzöösch: chien (fr) Jiddisch: הונט (yi) m (hunt) Nedderlandsch: hond (nl) Portugeesch: cão (pt) Spaansch: perro (es) Sweedsch: hund (sv) Volapüüksch: dog (vo)