Bregen

Minschlichet Bregen

Oostnordseeplattdüütsch

Substantiv

Bregen (neutrum)

Mehrtall: Bregens

Deklinatschoon: Nom.Sg. dat Bregen, Gen.Sg. vun dat Bregen, Obj.Sg. dat Bregen; Pl. de Bregens

Utspraak

IPA^(key): [ˈbreːŋ̩], Plural: IPA^(key): [ˈbreːŋ̩s]

Sülventrennen

Bre·gen, Plural: Bre·gens

Varianten

• Na Sass: Bregen, Brägen

Bedüden

[1] dat Kuntrullsysteem vun dat zentrale Narvensysteem

Bispellen

[1] He harr en Virus in sien Bregen.

Etymologie

[1] Süh: Ooldengelsch bræġen (“Bregen”), vun Proto-Germaansch *bragnan (“Bregen”), vun Proto-Indoeuropääsch *mreghmno- (“knaken Hööft, Bregen”), vun Proto-Indoeuropääsch *mreK- (“dat Binnere”). Süh ok: Scots braine, brane (“Bregen”), Westfreesch brein (“Bregen”), Nedderlannsch brein (“Bregen”), Ooldgreeksch βρεχμος (brechmos) ("dat Vördere vun dat Knakenhööft, dat Bövere vun den Kopp").

Afledd Begrepen

[1] bregenklöterig, Bregenbloden, Bregenchirurgie, Bregenfunkschoon, Bregenslaag, Bregendätigkeit, Bregendood

Synonymen

[1] Hirn

Gegenwöör

[1] Lief

Översetten

Översetten

Düütsch: Gehirn (de) Franzöösch: cerveau (fr) m.

Spaansch: cerebro (es) m. Engelsch: brain (en)

? Referenzen un wiederföhren Informatschonen

[1] Plattdüütschen Wikipedia-Artikel „Bregen“

[1] ndr.de Düütsch-Plattdüütsch Wöörbook „Bregen“

[1] Plattmakers-Wöörbook „Bregen“

Der neue SASS. Plattdeutsches Wörterbuch. (Taschenbuch) (Plattdeutsch-Hochdeutsch Hochdeutsch-Plattdeutsch — Plattdeutsche Rechtschreibung)

Heinrich Kahl (Autor), Heinrich Thies (Autor). Edition Fehrs-Gilde, überarbeitete Auflage 2002. (ISBN 3-529-03000-7)

Wachholtz Verlag Neumünster. Siet XX