bæk

Däänsch

Substantiv

bæk (utrum)

Deklinatschoon

Deklinatschoon vun bæk

	Eentall		Mehrtall
utrum	unbestimmt	bestimmt	unbestimmt	bestimmt
Nominativ	bæk	bækken	bække	bækkene
Genitiv	bæks	bækkens	bækkes	bækkenes

Etymologie

Van Ooldnoorsch bekkr, van Proto-Germaansch *bakiz, van Proto-Indo-Europääsch *bʰog-.

Översetten

Översetten [ännern]

Neddersaksch: Mark-Baukum: Bieke, Beeke Mönsterlannsch: Biëk Oldenborgsch: Beek Oostnordseeplattdüütsch: Beek Ravensbiarg-Lippe: Bieke Siuerlannsch: Bieke Vest Recklinghusen: Becke Westmönsterlannsch: Bääke; Becke (Wessum, Ottenstein, Gescher, Weseke, Ramsdorf, Borken, Heiden) Middelnedderdüütsch: beke (gml) m+f Ooldsass'sch: beki Däänsch: bæk (da) Düütsch: Bach (de) Engelsch: brook (en), creek (en), stream (en), burn (en); beck (en) (Norfolk, Noordengland)

Franzöösch: ruisseau (fr), ruisselet (fr) Ieslandsch: lækur (is) Nedderlandsch: beek (nl) Middelnedderlandsch: beke (dum) Ooldnedderlandsch: beke Ooldnoorsch: bekkr (non) Portugeesch: riacho (pt) Spaansch: arroyo (es)