beek

Nedderlandsch

Substantiv

beek (masculinum un femininum)

Deklinatschoon

Deklinatschoon

masculinum/femininum	Singular	Plural
Substantiv	beek	beken
Verklenenfoorm	beekje	beekjes

Etymologie

Vun Middelnedderlandsch beke, vun Ooldnedderlandsch beke, vun Proto-Germaansch *bakiz, vun Proto-Indo-Europääsch *bʰog-.

Översetten

Översetten [ännern]

Neddersaksch: Mark-Baukum: Bieke, Beeke Mönsterlannsch: Biëk Oldenborgsch: Beek Oostnordseeplattdüütsch: Beek Ravensbiarg-Lippe: Bieke Siuerlannsch: Bieke Vest Recklinghusen: Becke Westmönsterlannsch: Bääke; Becke (Wessum, Ottenstein, Gescher, Weseke, Ramsdorf, Borken, Heiden) Middelnedderdüütsch: beke (gml) m+f Ooldsass'sch: beki (osx) Däänsch: bæk (da) Düütsch: Bach (de) Engelsch: brook (en), creek (en), stream (en), burn (en); beck (en) (Norfolk, Noordengland)

Franzöösch: ruisseau (fr), ruisselet (fr) Ieslandsch: lækur (is) Nedderlandsch: beek (nl) Middelnedderlandsch: beke (dum) Ooldnedderlandsch: beke (odt) Ooldnoorsch: bekkr (non) Portugeesch: riacho (pt) Spaansch: arroyo (es)