seng

Wikipedia ^da

Däänsch

Substantiv

seng (utrum)

1: seng

Deklinatschoon

Deklinatschoon vun seng

	Eentall		Mehrtall
utrum	unbestimmt	bestimmt	unbestimmt	bestimmt
Nominativ	seng	sengen	senge	sengene
Genitiv	sengs	sengens	senges	sengenes

Bedüden

1. een Möbel, in datt een slopen deit

Översetten

een Möbel, in datt een slopen deit [ännern]

Neddersaksch: Achterhooks: bedde Drèents: bedde Mönsterlannsch: Bedde, Klappe, Slaopstiär Oldenborgsch: Bett; ok: Bedd, Berr, Bitt; Synonymen: Puuch Oostfreesch: Bedd (nds), Klapp (nds) Oostnordseeplattdüütsch: Bett; ok: Bedd, Berr, Bitt; Synonymen: Puuch Plautdietsch: Badd (nds), Bad (nds) Stellingwarfs: bedde Twaents: bedde Urkers: bedde Veluws: bedde Vest Recklinghusen: Berre; Kinnersproke: Haia Westmönsterlannsch: Bedde Middelnedderdüütsch: bedde Ooldsass'sch: bed, beddi Angelsass'sch: bedd (ang) Däänsch: seng (da) Düütsch: Bett (de) Ooldhoogdüütsch: betti (goh) Engelsch: bed (en) Middelengelsch: bed (enm), bedde (enm)

Franzöösch: lit (fr) Freesch: Noordfreesch (Föhr): baad Saterfreesch: Bääd (stq) Ooldfreesch: bed Gootsch: 𐌱𐌰𐌳𐌹 (got) (badi) Nedderlandsch: bed (nl) Ooldnoorsch: beðr (non) Portugeesch: cama (pt) Spaansch: cama (es)